Bütün cümleler ölümle başlıyor, ölümle devam ediyor ve ölümle bitiyor. Nüfus artışından ve dolayısıyla boylamasına yerleşimden “gökdelenlerden”, yapılardan; zevksiz, işlevsiz binalardan,',insanı belirli kalıplara hapseden tüm kurumlardan din, aile vb. hepsinden tiksinti ile söz ediyor. Tüm bunların içinde kuruntular girdabında kaybolan ve düşünmeyen insanlar onu çileden çıkarıyor ki çoğu yerde hak vermemek elde değil. Ataerkilliği ve onun inşa ettiği, iktidarını perçinlediği her putu yıkıyor, büyük bir zevkle! Kitabın sayfalarında gezinirken zihnizinde tek bir kişi beliriyor; Nietzsche! Her şeyin kutsandığı bu yüzyılda, kutsananları hiçliğin tam ortasına bırakıveriyor Albert Caraco. Kaos var olduğumuz zamanın tek gerçeği.. Kimileri’ her şeyini ona borçlu .. gücünü, iktidarını.. “Zamanın sonundayız..” “Yitik kitle kaosun eseridir..” “Körlerin bizi yönetmesi, hem de kör diye onurlandırılmaları doğru değil!” “Uyurgezerleri kâhin yapamayacağımız gibi bu doğuştan körlere de ışığı sevdiremeyiz..”

Kaos'un Kutsal KitabıAlbert Caraco · Versus Yayınları · 02,173 okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.