Olaylar ve kişiler o kadar gerçek ki elinizden düşüreniz gelmiyor.Kırım Türkleri’nin sade,mutlu yaşamlarının nasıl bir anda tamtersine döndüğünü okuyacaksınız.Yazarın sürgünü bizzat yaşamış olması da insanın tüylerni diken diken ediyor.
“Evet,onlar da insandır!
Pavlenko’lar,İvan’lar,Kostyük’ler,Vasil Dimitroviç’ler,Stephan’lar
Belki bunu gülünç görecekler ama nasıl görürlerse görsünler,ben eserimi tekrar sakin bir dua ile bitirmek istiyorum.
Romanımı kapatırken: “Tanrım” diyorum “Onlar da İnsan! Acı onlara! Kendileri gibi başkalarının da insan olduklarını inandır onları!”