Kitap baştan sona çatışma ile dolu. Kadınların toplumdaki yeri ve din üzerine çatışmalar daha çok. P.K filmini yakın zamanda izlemiş olmanın da etkisiyle aşırı derecede beğendim. Akışı, dili, üslubu sade. Ufak tefek, şimdi bunun anlamı ne, dediğim oldu ama o da ilk defa Hint bir yazarın kitabını okumuş olmanın gereği olan bir sonuç.
Yobazca inanış hunharca eleştirilmiş. İnsanı düşünmeye sevkediyor. Dinin insanları ayıran bir etken olarak kullanılması derinlemesine işlenmiş. Kardeşin kardeşe, annenin çocuğa, arkadaşın arkadaşa olan bağlarını nasıl zedelediği konusundan yakınılmış. Zamanının Hindistan'ında kendi kültürüne düşman vatandaşları ve vatanına bağlı vatandaşların arasındaki çatışma da söz konusu.
Bu kitap nasıl bir etki yarattı kendi ülkesinde bilemiyorum. Şu an nasıl bakılıyor onu da bilmiyorum, ama evrensel bir haksızlığa başkaldırı kitabı.
Dünya insanının ortak dertleri. Nobel Ödülü almış 1913'te.
İyi ettim de okudum. Birkaç gündür ayrı bir dünyada yaşıyor gibiydim. Hep bir kalıba sıkışıp kalmanın anlamı yok, değil mi? 100 Temel Eserdeymiş hem.
Bence herkes okumalı.
