Nietszche ona bakmadan konuşmaya başladı.
"Gözyaşlarımdan birinin dili olsaydı, derdi ki, derdi ki..." Sonunda özgürüm! Yıllardır buraya kapatılmıştım! Bu adam, bu sert, acımasız adam benim akmama bir kez olsun izin vermedi...özgürlük ne güzel! Kırk yıl, durgun bir havuzda kaldım. Sonunda, en sonunda bu yaşlı adam ev temizliğine karar verdi! Ah, daha önce çok kaçmak istedim! Ama hiçbir çıkış yolu yoktu;ta ki o Viyanalı doktor gelip de paslı kapıları açana kadar. "
....
" Hiçbir hüzün yok! Az önce size tek başına ölmekle ilgili duygularımı anlatırken çok güçlü bir rahatlama hissi yaşadım. Ne söylediğim değil, söylemiş olmamdı önemli olan, sonunda biri ile, en sonunda biriyle duygularımı paylaşmış olmamdı. "
Sayfa 406Kitabı okudu
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.