Gönderi
Kuyucaklı Yusuf’u okurken ben, Edremit’teydim. Yazarın bahsettiği eski çarşıda bozuk kaldırımlarda buz gibi ayazı yedim, Yusuf’la Muazzez’le birlikte bayramyerine vardım, oturdum onları izledim. O yılları yaşadım, savaş endişesini, yokluğu, zalim eşrafın fukaraya yaşattığı çileyi yaşadım. Evet, bizzat.
Kitap bitip, boynumu doğrulttuğumda, kabullenemedim bu yılı ve bu yıla kadar Kuyucaklı Yusuf’a uzak kalmış olmamı. Sabahattin Ali’nin ilk romanıymış, benim okuduğum ikinci romanı. Sabahattin Ali okurken, yüzleşiyorum. Dönemle, zamanın akış hızıyla, içimdeki iyi, içimdeki kötü ve içimdeki suya sabuna dokunmayan ‘ben’le. Hem bir kez daha aciz kalıyorum edebiyatın karşısında 🤓 Bir Sabahattin Ali romanı daha okudum elhamdülillah, iyi ki
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.