Gogol'ün 19 yaşındayken annesine yazdığı mektup. Sonu fena.
Yürek acıları ve düşkünlükler tahmin edebileceğinizden fazla acı çektiriyor bana. Değer bilmezlikten, haksızlıktan, küçümsenmekten benim kadar çekmiş pek az insan vardır. Sitem etmeden, bir şey söylemeden hepsine katlandım.Yakındığımı kimse duymadı. Herkesin gözünde gerçek bir kapalı kutuyum. Kimse benliğimi sezemedi henüz. Sizin orada, gururlu, kendini herkesten daha cin sanan, bir başka dokudan olduğuna inanan, çekilmez ve ukala bir bir kimse olarak görüyorlar beni. Siz de bana hayal düşkünü, aklı bir karış havada diyorsunuz. Hayır! İnsanları hayal düşkünü olmayacak kadar iyi tanırım. Bana verdikleri dersleri hiçbir zaman unutmayacağım ve bunlar benim mutluluğumun güvencesi olacak.
Sayfa 9 - Düşün YayıneviKitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.