Okuyacağım, sırasını bekleyen raflar dolusu kitabım var ama her kitabın da okunması gereken bir zamanı olduğuna inanıyorum. Ve o zaman geldiğinde kitap zaten usulca sesleniyor "Beni oku" diye. Kitap sıralamam bu şekilde olmuştur genelde. Hangisinin seslendiğini duysam, onu okurum. Simyacı kitabını okumaya başladığımda bana seslenmemiş, avazı çıktığınca bağırmıştı. Yani aslında tam da okumam gereken bir zamanda "Ben burdayım" demişti. Üzerinden hatrı sayılır bir zaman geçti fakat kitaptaki metaforlar hala aklımdadır. Kitabı okurken de baya derinlere dalmış ve yaktığım mumu eritmiştim. Unutmuştum mumu ve mum olduğumu. Kişinin zihnine demir atan bazı kitaplar vardır. Bu kitap o bazılarından biri.
*"Simyacı"nın arada bir "ben, burdayım" demesi dileklerimle.