İki Rus tarafından yazılmış bir antropoloji kitabi. İnsanlık tarihini, insanların henüz ortak atalardan ayrıldığı zamandan modern çağa kadar olan süreçte anlatır. Kitabın en ilginç yanı iki komünist tarafından yazılmasıdır. Yani tarihe alışılmış perspektifin dışında, diyalektik materyalizm perspektifiyle bakarlar. Olumlu yanları vardır tabii fakat beni rahatsız eden iki yanını yazacağım, ki bunlar yirminci yüzyılın tipik sosyalist yaklaşımıdır. Birincisi, insanin isterse her şeyi başaracağı, doğaya hükmedeceği, doğanın efendisi olduğu mantığıdır. Birçok olayı buna göre yorumlarlar ve hedefe bu amaç ile ulaşılabileceğini belirtirler. Bu mantık bana göre tamamen yanlış. Biz de dünya üzerinde var olan yaklaşık 9 milyon türden biriyiz. Doğaya uyumlu ve saygılı bir şekilde yaşarsak var olmaya devam ederiz. Yoksa doğa bizim türümüzü dünya üzerinden silmesini gayet iyi bilir. ikincisi -birincisi ile de alakalı olarak-, daha ilkel bir şekilde yasayan, izole toplulukların modern topluluklar tarafından keşfedilip asimile edilmelerini sosyolojik bir ilerleme saymalarıdır. Rusya'nın, Orta Asya'dan Çin'e kadar olan tüm coğrafyayı kolonize etmesini ve bu süreç boyunca yerli halkın katledilmesini bu fikri kullanarak meşrulaştırırlar. "İnsanların ölmeleri ya da bir şekilde acı çekmeleri hoş değildir ama sonuç itibariyle modern dünyaya entegre olmuşlardır." derler. Bu mantık da bana göre yanlıştır. Zira modern hayatin bir çok olumlu yani varken olumsuz yanları da vardır ve izole yaşayan insanlar o ilkel yasam şekilleriyle çok daha mutlu olabilirler. Onlara zorla araba, ev, internet dayatmak mutluluk ya da ilerleme anlamına gelmez. Birçok izole topluluk kendi düzenlerinde refah ve mutluluk içinde yaşamaktadırlar.

İnsan Nasıl İnsan OlduM. İlin · Say Yayınları · 2018896 okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sertaç Ayyıldız