Freud'un "olaylara karamsar bakma eğilimi" olarak tanımladığı şey kesinlikle büyük anksiyetedir ve bu anksiyere -neredeyse bilinçöncesi bir tavırla- bireyiri kendisi,_ başkaları, dünya karşısmda sürekli ve karmaşık bir keyifsizlik, kuşku içinde olmasıdır. Çok daha genel ve karışıktır (psikanalitik dilde "bağlı olmayan") , belirli bir yoğunlaşması yoktur, depresif bir eğilim, yaygın kuşkuyla, hatta çalışmaya, çevreye, kendine karşı bir tür nefret duygusuyla ortaya çıkar. "Kendini iyi hissetmeme", genel bir uyumsuzluk, durumun ya da çevredeki herhangi bir insanın bir özelliği üstünde yoğunlaşmayla kendini gösteren tanımlanması zor bir izlenim olan bu anksiyete durumu kaygı krizlerinin kuvvet ve sıklığına göre az ya da çok tahrip edicidir. Öte yandan, bu anksiyete daha küçük çapta kaygılara bağlı olduğunda sadece nedenlerinde değil, kendi özünde bile doğru kavranamaz. Kendisini dikkatli bir hastalık incelemesine veren birey tarafından daha sonra anlaşılması çok sık görülen bir durumdur.
Sayfa 49Kitabı okudu
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.