Etnik veya milli bir “kimlik” -bu kavramın ardında ne saklandığından bagımsız olarak- sahibi olunmadan yaşanan bir hayat da böyle bir kimlikle yaşanan bir hayat kadar zenginleştirici olabilir. Keza ulus kavramının, Avrupalı entelektüellerin geç bir dönemde yaptıkları ve ölümcül sonuçlar doguran bir buluş olduğu da zaman zaman hatırlanmalıdır.
Önce Avrupalılar, ardından diğer kıtalarda yaşayanlar, milliyetçi ideolojileri öğrenmekle geçirilen birkaç seneden sonra, dil ve din bakımından gerçekten mevcut bulunan, tarih ve kültür bakımındansa anlatısal bir temele dayanan farklılıkların ve coğrafı yönden güya tartışılmaz görünen yerleşim bölgelerinin, bir taraftan tanımlanan ulusa dahil olmayanları dışlamak, zorla göç ettirmek ve katletmek için, diğer taraftan bu ulusa dahil olanları türdeşlerden oluşan bir toplumsal cemaate tıkıştırmak ve bu cemaati günbegün bir halkoylamasıyla yenilenmeye zorlamak için yeterince sebep sunduguna inandılar. Milliyetçilik, ortaya çıkmasıyla insanlık tarihinde yeni bir sayfa açtıgı iddiasındaydı.
Ulus-devlet denen yapının oluşmasına vesile oldu; ulus-devletler karışık ahalileriyle aslında ulus-devlet degildiler ama öyleymiş gibi yapıyorlardı. Miras aldıklan sorunlardan hiçbirine çözüm getiremediler, ama milliyetçiler sorun olarak gördükleri kanlı canlı insanları ortadan kaldırdılar. Zorla göç ettirmeler devam etti, degişen sadece bunların nasıl haklı gösterildigiydi. Barbarlıgın bu biçimi daha uzun bir süre ilerIeme olarak algılanacaktı
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.