senin yaprakların
yıldızlar gibi kayar kollarımdan
nankör kuşlar yuvalarını taşır
gölgende tütün sarmayı bırakalı aylar oldu
seni bölüp önüme
bir kağıt,
bir kurşun kalem attılar
senin tenine, senin parmaklarınla
konuşmadan yazıyorum şimdi
zamanın şarkısı,
sen sustukça tüketti nefesimİ
suskunluğun bile bir şarkının en güzel yeriyken
artık olmayışın
tüm şarkıların sonuna savuruyor beni