Bir çırpıda okudum. Zordu, yutkunduğum çok fazla satır vardı ve merak ettiriyordu. Cümle zenginliği açısından yine başarılı bir Hakan Günday romanıydı. Adamın kalemi gerçekten çok güçlü ve kitapları uyuşturucu etkisi yaratıyor okumadan yapamıyorsun. İlla okumak istiyorsun. Okutturuyor da.
Fakat şu var ki artık gerçekten farklı bir şeyler yazması lazım. Farklı yerlere gitmesi lazım. Hakan Günday fanları dışında bir kitleye de sunabileceği bir şeyler çıkarması lazım. Çok karanlık bir dünya yaratıyor ve hep o karanlıktan besleniyor.
Duygular yok sadece yargılar var Hakan Günday'ın kaleminde. Tespitler, yargılar, önermeler. Karakterler dizayn bakımından empati kurulması zor. Bu da duyguları çok uzak tutuyor okuyucudan. O duyguyu yakalayamayınca da işte bir noktadan sonra darlanıyor insan.
Yine de çok güzel. Buram buram edebiyat kokuyor. Emek verilmiş cümleler, üzerine düşünülmüş kelime seçimleri. Nokta atışı önermeler... Hayata karanlık bir köşeden bakış Ziyan, duygusuz ve biraz da bilmişlik taslarcasına...