Nazlı Eray'ı ilk kez okudum. Dili kullanış şeklini, özellikle isabetli doğa ve insan tasvirlerini sevmekle birlikte bu kitabındaki kurgusundan ötürü diğer kitaplarına hafif bir şüpheyle yaklaşmamak elimde değil. Okuduğum kitaplarda gerçekten izleri bulmaktan hoşlanırım, yazarları araştırırım ve kurguyu deştikçe onlara ait detayların çıkmasını hayli severim. Bu bir ipi yakalayıp peşinden ilerleme hali gibi benim için. Yazılanların yaşamdan parçalar içermesi, hayata dair tepkilerimizin yazdıklarımızda zuhur etmesi gayet makul bir durum. Fakat kişinin kendi hayatı üzerine bir kurgu türetmesi ve bunun üzerinden söylemek istediklerini, kişilerle, kurumlarla veyahut insanlarla ilgili yargılarını ilgilileri netçe vurgulayacak şekilde böyle hoyratça savurması çok da keyifle okuduğum bir yaklaşım olmadı. Bunun eleştirisi bana düşmez elbette. Hoşuma gitmeyen ana detay, kişilerin fazlasıyla zan altında kalacakları şekilde işlenmiş olmasıydı (bahsettiğim durum başına gelen kötü olaydan bağımsızdır). Farzı misal iş değiştiren bir şoför neden kurguda alenen nankörlükle suçlansın ki? Ne gerek var buna? Kurgunun geneli bana iç dökme, yakınma seremonisi halindeki bir rüya güncesini andırdı. Yaşadığı sağlık problemleri, kötü olaylar ve haksızlıklar neticesinde hayli tepkiyle yazılmış bir roman olması sebebiyle beni itmiş olabileceğini de göz önünde bulundurmak gerekli. Yazarın otobiyografik ögeleri yoğun olarak ve suçlayıcı bir dille kullanması sebebiyle okuma tarzıma hitap etmediğini de düşünebiliriz.

Sis KelebekleriNazlı Eray · Everest Yayınları · 201577 okunma

·

144 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ezgi Özbek Şenel