S: Kadın ve erkek arasındaki sevgiye neden bu kadar çok ağırlık veriliyor? M: Çünkü onun içinde mutluluk unsuru çok belirgin. S: Bütün sevgilerde bu böyle değil midir? M: Her zaman değil. Sevgi acı verebilir. O zaman siz ona şefkat ve merhamet (acımak) dersiniz. S: Mutluluk nedir? M: İç ile dış arasındaki uyum mutluluktur. Öte yandan, kendini dış nedenlerle özdeşleştirmek ıstıraptır. S: Kendini özdeşleştirme nasıl olur? M: Öz Varlık, doğası gereği, yalnız kendini bilir. Deneyim eksikliği nedeniyle her algıladığı şeyin kendisi olduğunu sanır. Yediği sert darbelerle dışa bakmayı (viveka) ve yalnız yaşamayı (vairagya) öğrenir. Ne zaman ki doğru davranış (uparati) normal hale gelir, güçlü bir içsel dürtü (mukmukshutva) ona kaynağını aratır. Beden kandili yakılır ve her şey berrak ve parlak olur. S: Istırabın gerçek nedeni nedir? M: Kendini sınırlı olanla (vyaktitva) özdeşleştirmektir. Bütün duyular ne denli güçlü olsalar da ıstırabın nedeni olamazlar. Yanlış fikirler tarafından şaşırtılmış, "Ben şuyum", "Ben bu yum" şeklindeki düşünce tarzının bağımlısı haline gelmiş olan zihindir ki kaybetmekten korkar, kazanmak için kıvranır, düş kırıklığına uğradığı zaman acı çeker.
··
129 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.