Bende incelemeden esinlenerek, biraz da cevap niteliğinde bir soru sormak istiyorum.
İnsanın evrimi diğer canlılardan farklı gelişmiştir, öyle ki insan bugün kendi dışında ki canlılarla birlikte kendi evrimine de karar verecek donanıma erişmiştir. Böylelikle insan tabiatın bir parçası olmaktan çıkmış ve onunla yarışır konuma gelmiş, onu kendine tabii etme mücadelesine girişmiştir. İşte tam burada din (semavi) kavramı bu farklılığı bir üstünlük olarak atfetmiş, insanı evrenin merkezine koymuş ve bütün var olanları onun varoluşuna bağlamıştır. Acaba böylemidir? İnsan gerçekten farklı, değerli ve ilahi midir yoksa insan beyninin evrimi bize bu bağlantıyı kuracak doğrultuda geliştiği, akıl ve zeka böyle bir varoluş kurgulayabilecek şekilde evrildiği için mi bunlara inanıyoruz?