Grafik romanlar, tek kalemden çıkmamışsa, yani yazar ve çizer işbirliği ile çift kalem işlemişse, başarı payesinin eşitsiz paylaşıldığını düşünüyorum. Sözüm, ödüllü bu baskı için de geçerli. İllüstratör Korkut Öztekin’in hayal gücüne hayran oldum, tek satır yazı olmasa da, illüstrasyonlardan ne anlattığını satır satır okuyabilirdim. Lakin, kendi tecrübesini bu kitaba aktaran yazarı için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Bunları yazsam kitap olur mu gibi bi düşünce aklıma dahi gelmezdi. Onlu yaşlarımın başında Fransızca öğretmenim her ders “répète avec moi” derdi (benimle tekrar et) ardından da dikte kısmı gelirdi. Depresyonu kabulleniş ve onu yenme çabası, hayat prospektüsü şeklinde beş on madde ile tekrarlanmış. İyi uyu, iyi beslen, spor yap, terapi almaktan çekinme.. Rüyalarda bile bu “benimle tekrar et” hali, çabayla yenilen depresyon hımm, aslında hepimizin “zaten bildiğini” tekrardan öte değil. Böyle bir sistemli kodlamanın bendeki karşılığı umut olamadı. Buradaki etkin kol “çizer”, metin kısmı çok çok zayıf. Tavsiye listemde mi? O çizgilere sahip olmak isterseniz evet:)
