Lenin yeraltı koşullarında bile parti bünyesindeki ikinci demokrasi düzeyinin bir destekçisiydi; yerel komiteler ve merkezi kurumlar arasındaki ilişki. Bu düzeydeki demokrasi, partideki egemen otoritenin, yerel örgütlerin temsilcilerinden oluşan bir kongre olduğu anlamına geliyordu. İskra'nın, yerel komiteleri iskra'ya kazandırma stratejisinin tamamı bu varsayım dayanıyordu. 1904'te, kongre egemenliğini ilkesini ihlal etme suçlaması Bolşeviklerin menşeviklere karşı temel suçlamasıydı.