Sepet kendisini suyla dolu gördü de başını denizden çekti. Sepet denize dalmışken sanır ki, denizin hepsi içindedir. Sanır ki, denizden aldığı kendine kalacaktır. Sepet dediğin, teni delik deşik bir kaptır; su tutmaz. Denizden başını çeker çekmez suyunu yitirir; kuru kalır. Sen sen ol; "doydum" deme. Sen sen ol; "oldum" deme. Sana düşen hep denizde kalmaktır. Sende olan denizdendir ama deniz değildir. Sende olanın sende kalacağını sanma. Sana düşen, kendini doldurmak değildir. Denize dal ve orada kal yeter. Sular her daim içinden geçsin yeter; böylece hep temiz kalırsın. Ne kadar çok bildiğin değildir önemli olan; ne kadar derin hissettiğindir. Ne kadar çok söylediğin değildir önemli olan; ne kadar çok içten yaşadığındır. Kendini suyla dolu görüp de, başını denizden çekme! Sana kalan sende kalan olmayacak; sana kalan sana dokunan olacak. Sana kalan seni doyuran olmayacak, sana kalan seni insan kılan olacak.
Sayfa 40Kitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.