Babam akşamüstü eve döndüğü zaman Mustafa’nın pazarlığını annemden öğreniyor. Baba, oğul konuşuyorlar:
“Sen ne yaman delikanlısın be Mustafa? Pazarlık yapmayı öğrenmişsin. Biraz büyümde seni mağazaya alayım.
“Gitmem mağazaya ben. Direkler, tahtalar arasında ne yapacağım? Canım patlar benim orada..”
“Bir şeycik olmaz. Müşteriler gelir. Pazarlık yaparsın.”
“Olmaz. Pazarlık yaptığımı annem mi söyledi sana?”
“Annen ya. Bir kuruşa kuş satın almışsın. Çok ucuz. Kuşların yeri kafes değil, göklerdir oğlum. Al sana bir çil altın.”
Mustafa yatak odasına gittikte sonra babam anneme uzun uzun bakıyor ve gözleri yaşarıyor:
“Derin duygulu bir oğlumuz var, Zübeyde.” diyor. “Bizim her şeyimiz o, her şeyimiz. Hayat mı bu bizimkisi, hür göklerden zorla koparılıp kafese sokulan kuşlardan farkımız ne? Vatan parçalanıyor, biz ise görünmeyen tellerin arasından seyrediyoruz. Bir şey değil, belki iki kuş salıvermek bir şey değil. Fakat çocukta bir seziş var. Belki anlamıyor. Ama duyuyor. Çok hoşuma gitti...”
Sayfa 94 - Ka Kitap
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.