Mine Söğüt'ün okuduğun ilk eseri. Galiba son da olmayacak.
Oğuz Atay okuduğum günden beri ilk kez hem ona benzeyen hem de onunla kel alaka olan bir yazarla tanıştım. Nasıl diye sormayın uzun hikaye.
Kitapta kadın hikayeleri var. Delirmiş kadınlar. Kâh kendini asan kâh edepsizleşen en çok da acıtan.
Bu kitabı okumak, balık kılçığı yutmak gibi. Aşağı inerken boğazını yırtıyor. Ama öyle bir şey ki yemişsin artık geri dönüşü yok. Bitsin diye bekliyorsun. Boğazın yırtılma pahasına.
Genelde intihar öğeleri çok işleniyor bu yüzden ıyy'cıların okumasını önermem.
Bunun dışında farklı şeylere meraklıysanız bir bakın derim.
