Ben bilirdim ki bir çocuk ağladığında bir yerlerde, annesi sarılabilmeliydi hemen o anda
Bir açlık varsa bir hanede koşmalıydı dostu akrabası.
Öyle uzun acılar yaşanmamalıydı,
Gözyaşı bölüşülmeli, keder dağıtılmalıydı
Hiçbir ev babasız, sofralar kahkahasız kalmamalıydı
Ölümler de böyle zamansız gelmemeliydi.
Böyle olmadı tabi
Olmazdı.
Denize açılmayan camlarımız
Güneşi barındırmayan günlerimiz,
Zorlukları tek yüklendiğimiz,
Açlığı bir çocuğa anlatamadığımız çoktu.
Ölümün ne olduğunu bilemeden yapayalnız kalan evler, kahkahayı unutmuş sofralar vardı.
Ve bazı şeylere gücümüzün yetmediği hep oluyordu.
Y.