Karakterlerini öyle bir işliyor ki üstad; geçmişinizde, yanınızda ya da en yakın dostunuzda görüyorsunuz..
Piyono sesinden nefret eden yazarımızın hikayesinde muhteşem bir melodiyi piyano sesiyle dinlermiş hissiyatı vermesi nefretini yenme isteğinden mi ileri geliyor diye düşünüyor insan.
Etkisinden kurtulmamın zaman aldığı, üzerine bir süre düşünmem gereken kitaplar dışındaki kitapları okumanın zaman kaybı olduğunu düşündüğüm bir zamanda tanıştım bu eserle.
Farklı bir tarza sempati duymamı sağlayan, Tolstoy’a saygımı artıran , ne insanlar gelmiş geçmiş dedirten, bir yapıt..
