Acıma duygusunu bilmeyen bir öğretmenin, bu duyguyu öğrenmesini konu alan bir romandır.
Bir insanı anlamak için onun iç dünyasını bilmek gerekiyor. Bir kişiye karşıdan bakarken, onun his ve düşünce dünyasını tam olarak anlayabilmek mümkün değildir. Bu yüzden de içteki dünya, görünenden daha önemlidir.
Görünenin her zaman gerçeği yansıtmadığı ve görünmeyenin de zaman zaman sorgulanmasının insanı “doğru”ya bir adım daha yaklaştırdığı konusunu zihninin bir köşesinde tutup, gerektiğinde ihtiyaç duyulanın yapılmasını sağlamanın önemli olduğunu bu romanda iyice hissetmiş oluyor insan.
Hayat seçimlerden ibarettir. İnsanlar prensiplerinden taviz vermeye başlayınca, devamı gelir. Bu yüzden de prensipler belirlenirken, gerçekçi olunursa, bunların dışına kolay kolay çıkılmamış olur. Böylece insan; hem kendi kendine olan saygısını, hem de çevresindekilere olan saygısını kaybetmez. Olumlu bakış açısının her zaman doğru olmadığı ve gerçekçi bir düşünce yapısının sonuçlarının daha mantıklı olacağı konusunu, bu romanda görüyor insan.
Acımanın bir kabiliyet olduğunu, herkesin acıma duygusunu hissetmediğini gayet sade ve akıcı bir dille anlatan Reşat Nuri’nin bu romanını tavsiye ediyorum. Keyifli okumalar dilerim.
