Necibe'ye göre tezatlar, değer yargıları ve çifte standartlar hayatın her alanında olduğu gibi atasözlerini de ortadan ikiye ayırmıştı. Fakat her taşın altında mantık aramaktan da yorulmuştu. Hayatı sorgulamak kimine göre bir varoluş meselesi kimine göre de eşsiz bir kaçıştı ne de olsa. Dost kara günde belli olur diyenler değil miydi düşenin dostu olmaz diyen? Peki ya iyi insan lafının üstüne gelir diyen ağız, iki saat önce iti an çomağı hazırla demiyor muydu? Ya da eğri otur doğru söyle diye buyuranlar, işlerine gelmeyince doğru söyleyeni dokuz köyden kovmuyorlar mıydı? En fenası da bir elin nesi var, iki elin sesi var diyenlerin ilk anlaşmazlıkta nerede çokluk orda bokluk demeleriydi ona göre.
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.