(...) yeryüzünde bu kadar acı varken, kendini mutlu hissetmenin verdiği suçluluk duygusu.
Sayfa 78 - Everest yayınları 1. BaskıKitabı okudu
··
7 görüntüleme
Bu metnin devamı nasıl?
Daha Tatavla'nın kapısından girer girmez, mutfakta pişen yemeklerin iştah açan kokuları karşıladı beni. Bir de rahmetli Müzeyyen Abla'nın o samimi sesi. "Bir ihtimal daha var, o da ölmek mi dersin..." Yine buruk bir mutluluk duygusu, yine derinlerde uyanan o mahcubiyet. Evet mahcubiyet, neden derseniz bilmiyorum. Belki de yeryüzünde bu kadar acı varken, kendini mutlu hissetmenin verdiği suçluluk duygusu. İtiraf etmeliyim ki, bu meyhaneye her adım attığımda başka bir ülkeye gelmiş gibi, başka bir dünyanın kapısından içeri girmiş gibi hissederim. Vahşetin, öldürmenin, yok etmenin olmadığı bir dünya... Şefkatin, sevginin, alabildiğine hoşgörünün olduğu bir ülke... Biliyorum, hakikat değil, biliyorum bir yanılgı ama hoş bir yanılgı. Ve bütün bu kepazeliklere rağmen hayatın hâlâ güzel olduğunu, Müzeyyen Abla'nın söylediği şarkının aksine, son ihtimalin ölmek olmadığını anlatan bir yanılgı.
(...)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.