İnsan yaşamının tüm saatleri içinde sonuncusunu en önemlisi olarak gözönüne alan, genelde bu yeryüzü yaşamının sonunu önceden haber veren, bildiren ve bütün canlıları tragedyanın beşinci sahnesinde yaşamaya mahkum eden bir din, elbette en derin ve en soylu güçleri kımıldatıp uyandırır; ama o, her yeni aşılamaya, dikmeye, gözüpek araştırmaya, özgür isteğe düşmandır; bu din bilinmeyene doğru her uçuşa karşı koyar, çünkü orada seveceği ve umacağı hiçbir şey ama hiçbir şey yoktur: bu din oluşmakta olanın kendini kabul ettirmesine ancak istemeye istemeye izin verir, bunu da oluşanı yaşamın bir baştan çıkarıcısı olarak, yaşamın değeri üzerinde yalan söyleyen biri olarak, tam zamanında, bir yana itsin ya da kurban etsin diye yapar.