Hep daha fazlasını bekleyerek de yordum sanırım bedenimi.
İstedim ki;
İki gözüm varken, dört gözle izleyebileyim uyurken seni.
Duyabileyim, damarlarında yürüyen kanının bile sesini.
Kilometrelerce uzaktan alıp da kokunu,
hissedebilmek saçını, tenini.
Ama özür dilerim, unuttum,
ben sadece bir insandım değil mi?
Sayfa 107 - Kitap Kulübü YayınlarıKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.