Kitabi beğendim mi? Evet. Etkilendim mi? Kesinlikle. Yoksa kısa zaman içinde elimden düşürmeden okuyamazdım. Ama... Öncelikle kitabin edebi yönünü ele almak gerekirse. Bu, okuduğum ikinci Elif Şafak romanı ve ikisinde de hikayenin gereğinden fazla betimlemelerle ve zoraki süslemelerle doldurulduğu kanaatindeyim. Daha sade bir dili tercih eden biri olduğumdan bana bu tarz bir anlatım samimi gelmiyor. Ayrıca günümüz dilinden uzak, eski kelimelerin yoğunlukla kullanılmış olması da bana yapay bir edebi değer katma çabası varmış gibi hissettirdi. (Gerçi bu, çevirmenin tercihi de olabilir, bir daha Elif Şafak okursam orjinal dilinde (İngilizce) okuyacağım.) Öte yandan hikayeyi ele almak gerekirse de… Konu tam bir aşure aslında... Birbirinden tamamen alakasız ve her biri farklı bir kitabin konusu olabilecek pek çok konuyu tek bir kitabin içinde harmanlanmış. Ermeni-Türk ilişkileri ve etnik kökenler, ataerkil bir toplumda kadının yeri, aile içi şiddet, ergenlik sorunları ve kuşak çatışmaları, kültür farklılıkları; baharat niyetine ise bir tutam da din ve siyaset. Aşuredeki her bir malzemenin tadı çok net ve güzel ama bütünün harmanlanmış tadı çok da lezzetli değil sanki. Çünkü tüm bu alakasız konuların tek bir hikayede toplanmasını sağlayacak zorlama bir tesadüfler zinciri üstüne kurgulanmış kitap. Özetle, kitabi beğenme konusunda beni arafta bırakmış bir Elif Şafak romanı daha.

Baba ve PiçElif Şafak · Doğan Kitap · 201215.8k okunma

··

16 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mithril / Nobody