(Not: Şehname’de geçen Türk komutanı Peşenk’in oğlu Efrâsiyab’ın o meşhur sagusuyla tanıdığımız Alp Er Tunga olduğu söyleniyor.)
İranlılar savaşmak üzere, padişahların savaş düzenine uygun olarak, saf bağladılar.
* Davullardan ve borulardan yükselen acı acı seslerle, sanki, toprak yerinden oynadı.
* Bu orduyu gören Efrâsiyâb da, ordusu İle gelip saf bağladı.
‘ Atların ayaklarından çıkan tozlarla,- güneş ortadan kaybolmuş gibiydi.
‘ İki taraf çarpışmaya başlayınca da ölü yığınlarından, ova ovalıktan çıkarak âdeta bir dağ haline geldi.
* Birbirleriyle öylesine boğuştular ki ırmaklar gibi kanlar aktı.
* Karen'in, savaş kastiyle saldırdığı her yerde kanlar akıyor,
* Efrâsiyâb’ın ayak basıp toz kaldırdığı yerde de ova kandan bir ırmağa dönüyordu.
* Nihayet Nevzer, öç almak için, ordusunun ortasından fırlayıp onun yanına seğirtti ve
Onunla öylesine mızrak mızrağa geldiler ki mızrakları birbirine karıştı.
‘ Bu karışma, bir yılanın bile kıvrım kıvrım kıvrılmasını geçti; yeryüzünde, iki padişahın birbiriyle böyle boğuştuğu görülmüş değildir.
‘ Sonunda, gecenin karanlığı basarken, Pe- şenk’in oğlu onu yendi.