Uzun zamandır Stefan Zweıg eseri okumamıştım. Diğer kitapları gibi bu kitabı da tadımlıkBir iki saatte bitti bile
Kitap yorumum şöyle:
*Bir kadının kibir ve egosunun yüzünden yalnızlaşması,
*Sevgiye layık olan insan, egoya sahip olmayan insandır. "Kuvvetine güvenerek zayıfları hor görenin kuvveti başına bela olur" Hint Atasözü. Bu atasözü kitabı özetliyor resmen.
*Ben yalnızlığı çok severim assında fakat yazar bu kitabında yalnızlığın insan üzerindeki olumsuz etkisini o kadar güzel anlatmış ki sanırım yalnız kalmak istediğimde iki kere düşüneceğim artıkOkuduğum kitapların kendimdeki eksiklikleri/hataları fark etmemi sağlaması beni çook mutlu ediyor.
*Kişilerin malına, mülküne ve mevkisine duyulan saygı ve sevgi onlar var olana kadardır. Mal, mülk ve mevki bitince insanların sana olan sevgiside biter ve işte o zaman kendinle ve çıkar ilişkisi bitmiş olan insanlarla başbaşa kalırsın...