albert camus, kendimizi dağınık hissetmemize karşı-lık, başkalarının dışardan bakınca hem fiziksel, hem de duygusal olarak son derece derli toplu göründüğü gerekçesiyle aşık olduğumuzu öne sürmüştü. tutarlı bir öykü, sabit bir kişilik, belli bir yön duygusu hissetmeyince, öteki insanlarda bunları gördüğümüzü sanırız.
vaha kompleksi yaşayan susamış bir adam, gerçekte gördüğü için değil, gereksinim duyduğu için su, palmiyeler, gölgelik alanlar gördüğünü sanır. doyurulmayı bekleyen gereksinimler kimi zaman halüsinasyonlar doğurur: susuzluk suyu hayal eder, aşka duyulan gereksinim de iyi bir erkek ya da kadını. vaha kompleksi aslında bütünüyle bir yanılsama değildir: çöldeki adam ufukta bir şey görür. ama palmiyeler sararıp solmuş, su kuyusu kurumuş ve ortalık çekirgelerin istilasına uğramıştır.”
·
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.