Kendileriyle Savaşanlar: Stefan Zweig, Hölderlin, Kleist, Nietzsche, ben, sen ve niceleri. Hani bazen dersin ya, bu sefer tamam oldu bu iş, artık mutluyum sonunda dünya benim de etrafımda dönüyor. Hani bilirsin eskiden yanlışlıkla bile mutlu olamazken şimdi mutsuzluk mu o da neymiş dersin. Hatta o kadar alışırsın ki mutluluğa etrafında mutsuz insan görünce aman canım boşver üç günlük dünya değer mi falan der caka satarsın. Mutluluktan ne yapacağını bilmez bir halde sağa sola gülücük dağıtırsın, eskiden olsa parayla bile verseler almadığın gülücükleri. Sonra bir gün seni mutlu eden hatta mutluluğunu dolar kuru gibi ona endeksleyip senkronize ettiğin olmazsa olmazın, diğer yarın, ayıcığın, sevgilin artık adına her ne diyorsan bu bir eşyada olabilir herkese göre farklıdır çünkü, artık sana ait olmadığını yada artık sende olamayacağını herhangi bir sebepten dolayı onu kaybettiğini öğreniyorsun. Mutluluğun, geçerken uğradığı bir insan olduğunu, akşamları koca bir servis tabağı hayal kırıklığı yedikten üstüne birde 4 fincan göz yaşı içtikten sonra hele birde sabahları ağzında acı kusmuk kokusuyla uyandıktan sonra süpriiiiz diye seni kucaklayan mutsuzluğu görünce öğreniyorsun. Zaten benim neyime mutlu olmak diye kendini teselli etmeye çalışsanda, salyanın sümüğüne karışmasını engelleyemiyorsun. Sen hiç mutsuzluktan mutlu olan bir insan gördün mü? Ben gördüm ve bence herkes gördü. Herkesin içinde mutsuz bir ben var çünkü mutsuzluk artık bir fenomen. Bütün popülerliğini insanlardan alan ve onu geri insanlara veren bir fenomen. Pekii böyle mi olmalıyız. Yada buna alışmalımıyız. Ben böyle olmamalıyız yada alışmamalıyız demicem çünkü hayatımızı yönlendiren duygusal zekamız bize pek seçme şansı vermeyecek. Pozitif olan ve hep gülen insanlar neden iç dünyalarında mutsuzdur biliyormusun, çünkü onlar mutlu olmaktan çok mutlu etmeyi severler. Kendi mutsuzlukları pahasına mutlu ederler sevdiklerini. Herkesin herkesi mutlu etmeye çalıştığı bir yerde mutsuz insanların olmasına şaşmamak lazım. Kitapta mutsuzluğu meslek edinip hunharca mutsuz olan ve bunun hakkını sonuna kadar veren insanların hikayelerini okuyacaksın. Güzel bir dmt sözü ile noktalıyorum. Çok mutsuz olduğun anlarda sevdiğin insanın sana söylemesini en çok sevdiğin kelimeleri onun mimikleriyle hatırla.

Kendileriyle SavaşanlarStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20192,476 okunma

··

371 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.