Sabahattin Ali'nin kitabında vurgulamak istediği, yaptıklarımızı kabullenmeyişimiz. Her yaptığımız hatada suçlayacak birini arayaşımız. İster uyduruk hayali biri olsun ister gerçek hayatta yanımızda bulunan eş ,dost , akraba olsun . Yeter ki biz yığalım birilerine bir şeyleri yaptığımızı kabullenmeyelim kendimizi temize çıkarıp vicdanlarımızı böyle böyle tatmin edelim. Yapıyoruz azizim yapıyoruz . Kendi yaptıklarımızı çok rahat bir şekilde başkasına yığıyoruz ve çok iyi teselli ediyoruz. Yanlış anlamayın ha! yaptıklarımızdan sorumlu tuttuğumuz kişiyi değil kendimizi çok iyi teselli ediyoruz.