“Yugoslav Edebiyatı profesörü olan Vojislav Maksimoviç,bir Müslüman’ın kesik başını futbol topu yapmıştı.Bu yüzden insanlar hakkında hiçbir beklentim kalmadı.Bu yüzden İsa’yı çarmıha germeyecek hiçbir milletin olduğunu sanmıyorum. Sadece dünyam değil,dilim de paramparça. Örneğin bir kütüphane artık kitaplarla dolu bir bina değil,kül olmuş bir harabe.” . Yanıbaşımızda oldu bu olanlar.Dilleri,bedenleri,düşünceleri parçalandı insanların.Komşuları tarafından tecavüz edildiler,sınıf arkadaşları tarafından öldürüldüler.Tarihin ilk dönemlerinde değil; televizyon ekranlarında yayınlanacak kadar yakın bir geçmişte oldu olanlar. Derseniz ki hala olmuyor mu bunlar? Olmaz mı derim ben de..İsa çarmıha gerildi,Muhammed taşlandı,yan komşunuzu kocası çocuğunun gözü önünde bıçakladı,sokağınızdaki kedinin bağırsakları çıkarıldı zevk için. Ben derim ki, insan unuttu.Sadece Saraybosna’yı değil.. İnsan derim,insan kendini unuttu. . Semezdin Mehmedinoviç,öyle vurucu yazıyor ki.İçindeki tüm fırtınalarda biz alabora oluyoruz.Yazılanları dahi sindirebilmek kolay değilken; yaşamak..Havsalam almıyor..Savaşın orta yerinde bir çift göz oluyor Mehmedinoviç. Gördüklerini yazıyor, yazdıklarıyla hatırlıyor.. . Bu eseri okuyabilmek benim için çok kıymetli.Gizem Yiğit de nasıl güzel bir dille çevirmiş.Kapak tasarımı Harun Tan’a ait.

Saraybosna BluesSemezdin Mehmedinoviç · Ketebe Yayınevi · 2019247 okunma

··

328 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.