Küçükken seni kandırmışdım bir keresinde. Hani şu öğretmenden dayak yediğin gün. Yanağın kıpkırmızıydı, canın acıyordu... Kalbin de kırıktı her kesin içinde dayak attığı için öğretmen. Arka bahçeye kaçmışdın ders çıkışı. Ben de peşinden gelmişdim. Sana eğer üç kere bulut ol dersen, kalbindeki ve yanağındakı acının bulut olup öğretmene geçeceyini söylemiştim. Sen de üç kere, bulut ol demiştin yine ağlarken. Sonra gülmeye başladın, geçti diyerek. O gece, babaannem dua ederken, yanına çöküp ben de dua etmiştim. Allah'ım Yaprak üç kere bulut ol derse içinden, onun acısı bana geçsin diye... Geçti mi bilmiyorum ama, istersen yine dene. Bulut ol de üç kez, acılarının yükünü bana devret...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.