Çünkim hamel evini itdi âfitâb menzil
Zinde olup reyâhîn gül toldı merkez-i gil
Görgil ki rad sûrı topragı kılup ihyâ
Haşr-ıla neşre nice rûşen kılur delâyil
Dürr-i yetîme olmış ebr-i bahar mahzen
Müşg-i Hıtâyı itmiş bâœ-ı şemâl mahmil
Gül tâc-ı lal urınmış tâc-ı zümürrüd üzre
Sûz-ıla aña karşu hoş-sâz ider belâbîl
Rûşen-durur çiçekden her talda yüz masâbîh
Şöyle ki lâlelerden her yirde biñ meşâil
Fıtrat elini gör kim nice çeker kalemsüz
Levhinde sebze-zâruñ jengâr-gûn cedâvıl
Sebze içinde açılup yılduz bigi çiçekler
Yirüñ yüzi sıfatında oldı göge müşâkil
Ne nefh buldı yilden agaç ki bikr-iken uş
Tıfl-ı şükûfeye oldı Meryem-misâl hâmil
Bülbül nevâ iderken yazıldı bu gazel kim
İşiden anı eydür lillâh derrü kâyil
Müşgîn saçuñ kodı mı kimsede cân u yâ dil
Müşkildür üşbu damun halli vü akda müşkil
Ayı eritdi haclet saldı güni zevâle
Didükleri-y-içün kim yüzüñe yüz mukâbil
Cân-ıla dil belâsı gözlerüñüñ füsûnı
Akl-ıla dil kemendi zülfüñdeki selâsil
Şavkı-y-ıla lebüñüñ hâk oldı Âb-ı Hayvân
Işkından eñegüñüñ kurıdı Çâh-ı Bâbil
Yile vire ne kim var gül defterinden evrâk
Ger görine şemâlüñ gözine bu şemâyil
Lal-i lebüñ firâkı mihnetle cânum aldı
Gör bahtı ki oldı baña Âb-ı Hayât kâtil
Sevdâ-y-ıla cünûna düşdügi bu-durur kim
Zülfüñ sevâdın ider cân-ıla ârzû dil
Zülfüñ-ile gözüñe itdürme dahı zulmı
Kim adl-ile toludur devrân-ı şâh-ı âdil
Sultân-ı Mîr Sülman kim lutf u mekremetde
Olmadı olmayısar kimse aña mümâsil
Ol meşra-ı maâlî ol mecma-ı maânî
Ol menba-ı mekârim ol matla-i fezâyil
Ol mâh-ı dîn ü devlet ol mihr-i milk ü millet
Ol kıble-i ekârim ol kıdve-i emâsil
Ol server-i selâtîn ol melce-i memâlik
Ol zübde-i evâhir ol mefhar-i evâyil
Adâsınuñ nasîbi hatf oldı vü hezîmet
Râyâtına olalı âyât-ı feth nâzil
Hasmuñı memleketde azl itdi her amelden
Sevgülerün olalı ile güne avâmil
Sancar ola yüregi kılıcuñ añsa Sencer
Tograna yire düşe görse ohuñı Tugrıl
Kanda ki yüz dutarsañ düşmen karara yandı
Hakk-ıla bir arada nice karara bâtıl
İnâmuñuñ hisâbı akd-ıla add olıcah
Yüz biñ eger dutılsa âciz kalur enâmil
Sini bezeyeli Hak dürr-i menâkıb-ıla
Hasmuñı her hünerden ârî eyledi vü bâtıl
Başuña heykel olur tâcuñda ism-i azam
N’irede kim yüriyip baglayasın hamâyil
Sinüñle dutdı izzet sini diyen aşâyir
Sinüñle buldı nusret sini seven kabâyil
Dönmedi işügüñden bî-mâye hîç muhtâc
Gitmedi der-gehüñden mahrûm hîç sâyil
Gökler varak olursa sıgmaya ana medhün
Aña kitâb ne olusn yâ defter-i resâyil
Ger heybetüñüñ irse ihsarı kûh-ı Kâfa
Fî’l-hâl düşe anuñ eczâsına zelâzil
Sinün me’âSirüñe lâzım-durur mahâmid
Sinüñ fezâyilüñe zîver-durur fevâzıl
Kanda ki var hasâyil kamu mahâmid olmaz
Lîkin mahâmid oldı sende kamu hasâyil
Kime ki irdi mihrüñ adı-y-la buldı şöhret
Kime ki düşdi kahruñ zikrini itdi hâmil
Rifatde işigüñe fehm iremez velîkin
Eltâfuñ oldı aña irişmege vesâyil
Her ilmde ki vardur meşgûl olursa tabuñ
Der-hâl hall ide bî-fikr ol yavuz mesâyil
Her söz ki aña mahmil manide bir diyeler
Fikr idicek bulursın sen aña yüz mesayil
İy niçeler añuban Rûmı ola muhayyer
Ger Ahmedînüñ ilte şirin Irâk’a nâkil
İd ü bahâr irdi gül bitdi vü şükûfe
Bülbül nevâsı toldı gül-şende uş mahâfil
Bülbül ünine nûş it câm-ı tezervi rengi
Kim şâh-ı gül olupdur tâvûs bâ-celâcil
Çünkim sabâh irişdi vakt-i sabûh yatma
Ki eydür saña sabâ kim yâ eyyühe’l-müzemmil
Niçe ki bû-sitânda tâze ola reyâhîn
Niçe ki gül-sitânda nagme ide anâdil
Gül-zâr-ı devletüñüñ ser-sebz ü tâze olsun
Şöyle ki anuñ katında tûbî görine zâyil
Ömrüñ ziyade olsun maksûduñ-ıla sinüñ
Olmasun u hoœ olmaz arada nesne hâyil
- Ahmedi -
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.