Şimdi seni koltuğa oturuyor, sözlerimle, gözlerimle, ellerimle ve zavallı kalbimle mutluluğu nasıl kucaklayacağımı bilemiyorum, senin burada olmanın, bana ait olmanın verdiği mutluluğu. Oysa ben sana değil, daha ziyade senin varlığının bana bahşettiği kendi varlığıma aşığım.
Sayfa 105Kitabı okudu
··
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.