- Anne, bana Yusufcuk Kuşu'nun hikayesini anlatır mısın?
- Nerden aklına geliyor kele kızım şimdi!
- Hadi anne, lütfen lütfen.
- İyi iyi, dinle!
Eveli iki çocuk varmış, bir kız bir oğlan. Çocukların anneleri ölmüş. Babaları da başka bir kadınla evlenmiş. Üvey anneleri çocuklara çok kötü davranırmış, dövermiş gün aşırı. Bu çocuklar oğlak güdermiş her gün. Bir gün yine gitmişler. Oğlakların içinde bir Göğce oğlak varmış, üvey annelerinin oğlağıymış bu. Güderlerken bu oğlağı yitirmişler. Çocuklar üvey annelerinden çok korktuğu için eve gidememişler. İkisi bir olmuş, Göğce oğlağı aramaya başlamışlar. Bulamadıkça da, "Allah'ım beni kuş et." diye dua etmişler. Allah dualarını kabul etmiş, kız bir dağda, oğlan bir dağda kuş oluvermiş. O gün bugündür de kız, kardeşine "Yusufçuk, Göğce oğlağı buldun mu?" diye öter dururmuş.
- Bak anne kitapta bu anlattığın öykünün aynısı var tek farkla, okuyayım dinle hele.
...
Yaşar Kemal kitaplarını okurken annemle sık sık diyaloglarımızdan biri yukarı yazdığım.
Bir ağıt görürüm anneme okurum, bir türkü görür anneme söylerim. Annem de oturur dinler, çoğu kere de ona kitabı sesli okurum.
Yusufcuk Yusuf'u okurken de anlattığım hikayenin karşıma çıkacağını hiç mi hiç düşünmemiştim. Karşıma çıkınca öyle şaşırdım ki, bizim buralarda her zaman anlatılan, kışın sobanın başında kedi gibi kıvrılmamızı sağlayan hikayelerden biridir bu.
Yusufcuk Kuşu'nun sesinden ürkerim geceleri, hüzünlü bir ötüşü vardır. Sanki hiçbir zaman eşini bulamamış ama hiç ümidini de yitirmeden seslenen bir kuştur.
Kuş masalı demiş Yaşar Kemal, ne kadar doğrudur bilinmez ama hikayenin oluşu sesindeki hüznü yansıtır kuşun.
Kaleme aldığım bu yazı kitabın genel incelenmesinin yanı sıra küçük bir bölümünden ortaya çıktı.
Genel olaraksa, iki kitabın ikincisi Yusufcuk Yusuf, ilk kitap Demirciler Çarşısı Cinayeti. Ağaların, beylerin Çukurova'nın hesaplaşması iki kitap da diyebilirim.
Bu yaz kendi adıma, bol Yaşar Kemal'li ve verimli bir yaz oldu.
Yusufcuk Yusuf'la birlikte beş kitap etti.
Hepsi için söylemek istediğim çok şey var ama kaleme dökebilmem için daha çok fırın ekmek yemeliyim.
Fakat içinde kendimi bulduğum, bana ait bir şeylerin olduğu kitaplar için ufak bir şeyler söylemeden de yapamıyorum.
Yaşar Kemal'in bir kaç kitabını inceledim ve bugün tekrar dönüp baktığımda hep köyümden, yaşantımdan bir şeyler eklemişim.
Kişi olmuş bu, ağıt olmuş, türkü olmuş vs.
Aynı toprakların bize kattığı ortak değer olarak gördüğüm ne varsa.
Yusufcuk Yusuf da bu ortaklığı oldukça öne çıkaran bir kitap oldu. Bildiğim gördüğüm yerler, adını sanını duyduğum insanlar bir bir gözümde canlandı.
Kitabın içeriğine ilişkin bir yazı olmadı, inceleme niyetiyle okuyacak olanlar şaşıracaktırlar.
Fakat onlara, okuduğunuz kitaplarda kendinizden bir iz bulmanız dileğiyle, deyip noktayı koyayım. :)))
