Hayat bir yolculuk, doğduk, nefes alıyoruz; her gün yavaş yavaş ölüyoruz. " Geldik Sayılır" Yolculuk devam ediyor, istemsizce ilerliyoruz. Durmuyoruz, duramıyoruz. Ama bir nefes alıp, söyleyecek sözümüzü söylemek, hoş bir sada bırakmak için " Tekrar Selam Ederim" diyoruz. Selam güzeldir. Eminlik bildirir. Sükunet halidir. Gün içinde hep dışa, dışarıya kayan el ve göz içe döner; el kalbe gider, göz kapanır, baş eğilir. Selam aynısı veya daha güzeliyle alınır. Eminlik, güven karşılık bulur. Selam olsun hepinize tüm insanlık alemi. Selam size, sizden öncekilere, daha öncekilere, daha sonrakilere olsun. Selam... herkese ve selam her şeye. Beyaz bir kapak, kırmızı ay yıldız. İbrahim Tenekeci' nin son kitabı: Tekrar Selam Ederim. Köşe yazıları derlemesi. Konusu: insan ve vatan. Haricen 15 Temmuz, biz, bizler, siz, sizler, olanlar, bitenler, bitmeyenler... Yazının girişinde hayat dedik. Hayat kelimesi insan ve vatan için farklılık gösterir öncelikle. 100 yıl insan ömrü için uzun, bir devletin hayatı için çok kısadır. Devlet vatandır, emniyettir, huzurdur, yurttur, çoluk çocuktur. Vatansız olmaz. Vatan olmadan hiçbir şey olmaz. Vatan tek başına bir insanı yeşertmeye yeter( sy. 198) Ağacın gövdesi vatan, kökleri insandır. Vatan insanı sinesinde barındırır; insan vatanı ayakta tutar. Söyleyecek çok söz var. Yol uzun, yoldaşlık eden bazen çok bazen az. Bazısı iyi bazısı kötü. Bazısı iyi görünümlü kötü. Etraf gece gibi karanlık, herkes herkese; her şey her şey karışmış, kurt sürüde; kuzu postu giymiş. Kubbeler altında omuzlarımız uzaklaşmış, kötülük için fırsat kollayanlar aramıza sızıp, bizi bize düşman etmiş. Biz bizi bize şikayet ederken; onlar atı alıp Üsküdar yoluna düşmüş. Gençlerimizden şikayet etmekle yetinmiş, elimizi taşın altından alıp cebimize koyup, bir Rock müziği mırıldanmaya başlamışız. Evden çıkmış, ele varmışız. Her gün bir bombayla, şehit haberleriyle uyandığımız günlere gelince; herkese bakmış, hiçkimseyi görememişiz. Biz bizi de tanımaz olmuşuz iyice. Boyası dökülmüş evlere asılan devasa Türk Bayrağı' ndan, vakur babalardan, sessiz ağlayan analardan utanmışız. " Bu halkın mayası iyidir." diyenlere kulak tıkayıp, hiçbir şey yapmadan şikayet etmişiz. Tavşan olup, dağa küsmüşüz. Sonra bir selada ölmeden, yeniden dirilmişiz. Toprak düşmesin diye, toprağa düşmüşüz. Alınlarımızdan vurulup kızıl kanın nuruyla kaplanmış, dalga dalga semaya varmışız. Allah ve vatan diye bağırıp slogan attıkça yeşermiş, cennete koşmuşuz. O gün gözümüzü yeniden açıp, üstümüzdeki uyuşukluğu şöyle bir silkinip atmışız. Yenmişiz. Yükseltmişiz, indirmemişiz. Sabah namazında bizlere mescid kılınan yeryüzünde, meydanlarda gökyüzü kubbesi altında omuz omuza saf tutmuş, aramıza fenanın girmesini engellemişiz. Sağ ve solumuzu kontrol ederken bizi, birbirimizi görmüşüz. Her gün bakmış, bugün ilk defa görmüşüz. Bir şaşkınlık içinde: " Siz de mi burdasınız?" demişiz. Burdayız. Hepimiz, kadın erkek, çoluk çocuk, Türk Kürt, Türkiye Kudüs olarak buradayız. Burada olacağız. " Tekrar Selam Ederiz."

Tekrar Selam Ederimİbrahim Tenekeci · Profil Kitap · 2019318 okunma

··

89 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Nur SONKUR EFE