1977'de kaybettiğimiz Oğuz Atay'ın bu kitabı hakkında ayrıntılı bir inceleme yazmak için ikinci kez okumam gerekeceğini düşünüyorum: anlamadığımdan değil, daha çok romanın bütünlüğünden koptuğum için. Okurken yer yer çok sıkıldığımı, ama çok etkilendiğim bölümlerin de olduğunu itiraf etmeliyim. Örneğin Selim'in günlüklerindeki o uzun şiire (ya da
