Küçük küçük dokuz öykü. Bitirmeden bırakmak istemedim. Öyle de oldu ve bir solukta bitti. Gerçekten güzel bir dili var Murat Uyurkulak'ın. "Kırmızı" öyküyü ilk sıraya koysamda hepsi güzel. Biraz eril bir dili var evet. Özellikle Emrah serbeste atıflı öyküsü, iki yazarın da benzer üslüpları olduğunun işareti. O kısmını çok sevmedim tabi ama son öyküde merhumeyi hatırlamak ta iyi oldu.
Yıllar önce tol okuduğumu ama hiç hatırlamadığımı hatırlayınca o kitabı da tekrar okuma isteği uyandırdı bende. İyi okumalar
