"Bu öykü müthiş," dedi abim. "İnsanın aklını başından alıyor. Fazla kopyan var mı? Diye sordu"
Olduğunu söyledim. Bana abisi-küçük kardeşiyle gurur duyuyor gülümsemesiyle baktıktan sonra yere eğilip elindeki sayfayla köpeğin kakasını aldı ve çöp bidonuna attı.
Yazar olmak istediğimi işte o anda anladım.
Farkında olmasa da, abim bana bir şey öğretmişti : Yazdığım öykü sokaktaki çöp bidonunun dibinde bulunan boklu bir kağıt parçasından ibaret değildi şimdi.
O sayfa duygularımı zihnimden ona aktarabildiğim bir boru hattıydı sadece...
Sayfa 99Kitabı okudu
·
9 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.