Şair |4+/5| Edgar Allen Poe okudunuz mu? Ben okumadım ama size sormak istedim. Neden sordum çünkü bu kitap da Poe’nun hem kendisinden hem de yazdıklarından beslenen bir kitap. Kendi kurgusunu Poe’nun zamanında ortaya koyduğu içeriklerle yansıtan bir kitap. Şair isimli bu kitabımız bir polisiye gerilim romanı ve bir polisiye kitap olarak da polisiye türünün mucidi Poe’nun kendisini kullanıyor kitapta. Şair, okuduğum polisiye kitaplardan farklı bir çizgi izleyen bir kitap oldu. Bu farklılıkların en göze çarpanı, ana karakterimiz Jack McEvoy’un bir gazeteci olması. Evet, kendisi bir gazeteci olarak soruşturmaya dahil oluyor ve davayı takip ediyor. Peki ortada nasıl bir takip var? Jack McEvoy’un kardeşi Sean McEvoy’un intihar haberi geliyor birgün. Polis olan Sean McEvoy’un ıssız bir yerde kendi başına intihar ettiği iddia ediliyor. Jack bu olayı araştırırken bunun bir intihar olmadığını bir şekilde anlıyor ve maceramız başlıyor. Zamanında intihar diye üstünden geçilip bırakılmış tüm o soruşturmalar yeniden açılıyor ve kendimizi bir yarışın içinde buluyoruz. Yazım tarzını beğendim. Ortalama bir polisiye kitaba nazaran daha çok betimleme vardı kitabın içinde. Birçok cümle ‘gittim, geldim’ tarzında düz yazılmış olsa da özenle yazılmış ve okuyunca kulağa hoş gelen cümleler de vardı. Yazım konusunda bir sıkıntı yok kitabın. Karakterler de iyi. Özellikle ana karakterin iyi işlendiğini düşünüyorum. Hikayeyi onun ağzından dinlediğimiz için de olabilir belki bu; yaşadığı duygular iyi aktarılmış ve okuyucunun da hissetmesi sağlanmış. Yani biri Jack’i sinirlendirdiğinde ben de istemsizce sinirlendiğimi fark ettim. Karakterle beraber heyecanlandım ve gerildim. Kitabın korkutucu bir yanı yok ama gerilimli yanları var. Bu gerilimi size iki şekilde veriyor. Acele ettirmekle ve iğrençlikle. Acele ediliyor çünkü katil karakterimizin bir daha ne zaman cinayet işleyeceği polisler tarafından kestirilemiyor. Bir an önce bulunması gerek. Bir diğer gerilim unsuru yaratan şey olan iğrençlik de, kitabın işlemek istediği pedofiliden dolayı geliyor. Evet, kitapta işlenen bir pedofili teması var ve bunun gerçek olabilme ihtimali bile insanın kanını donduruyor. Okuyacak olanlara şimdiden söyleyeyim. Kitap 1994’te yazılmış. Türkçemize 2017’de Nemesis Kitap tarafından kazandırılmış olsa da kitap daha eski bir tarihte yazılmış. O yüzden kitaptaki teknolojileri yadırgamamanızı tavsiye ederim. Çünkü ben kitabın yazım tarihini kitabı yarıladığımda fark ettim. Bu karakterlerin kullandığı bilgisayar tarzının günümüzde olmadığını fark edip ilk sayfaya baktım ve 1994 tarihini gördüm. Sorun değil tabi ki. Dönemin insanını göremesek de dönemin polisinin elinde olan teknolojileri görüyoruz. Yazarın bu hikayeyi yazmadan önce iyi bir araştırma yaptığını görmek mümkün kitapta. Güzel bir detay bu tabi ki de, yazarın kitap için verdiği emeği yalnızca kurduğu cümlelerle değil kurduğu cümlelerin içinde geçen unsurlarla anlayabiliyorsunuz. Ortalama bir polisiye kitaba göre daha derin bir işleyişi var ki, kitabın sayfa sayısı da bir hayli fazla. Altı yüze yakın bir sayfa sayısı var ve bu sayfaların hemen hiçbiri boş geçmiyor. Siz okurken boş geçtiğini düşünseniz de aslında hepsi hikayenin sonundaki o kilit noktaya hizmet ediyor. Kitabın beğenmediğim bir yanı var mı? Spoiler vermeden şöyle açıklayabilirim bence; kitabın katil ile ana karakterimiz arasında vaat ettiği gerilim unsurlarından biri kitapta yeterince yer bulamamış kendine. Tüm kitabı okuduktan sonra tekrar arka kapağa baktım ve “E böyle bir şey yoktu,” oldum. Ancak bu yine de heyecanla okumamı ve ‘acaba sonunda ne olacak’ dememe engel olmadı. Ki sonuna da şaşırmayı başarabildiğim bir kitaptı Şair. Kitap sizi şaşırtmak konusunda bayağı istekli davranıyor ve siz numaralarını tahmin ettiğinizi düşündükçe yeni numaralar çıkarıyor ortaya. Suçluların iyi halle salınmayacağı güzel günler dileğiyle. Kendinize iyi bakın.

ŞairMichael Connelly · Nemesis Kitap · 2018248 okunma

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pozan