Romanda duygu namına hiçbir şey yok. Yazar, romanı kaleme alırken kalbini birkenara bırakıp salgı bezlerini kullanmış. Bir yazar için gerçekten acınası bir durum.
Karakterler bayat, hiçbiri hayatta değil; sadece kağıt parçalarına bulanmışlar ve oraya sıkışmışlar. Hiçbirinin nefesi gelmedi tenime sözgelimi.
Dilin kullanımı gergin, her an tetikte. Romanın dili sanki anksiyete nöbeti geçiriyor. Mide bulandırıcı.
Roman gerçeklikten kopuk, kunderanın beyninde yaşıyor sadece.
Kısacası saçma bir varoluş romanı, zaman kaybı.
