Ölüm...
Unuttuğunuz bir şey var, “unuttuğumuz bir şey var”. Çok çok unuttuğumuz bir tek şey var: ÖLÜM VAR.
Sevdiğini söyleyemeden ölen var.
Evladını son kez kucakladığını bilmeden ölen var.
Nerden geldiğini anlamadan gelen, kime vuracağını bilemediğimiz bir piyango gibi;
ÖLÜM VAR.
"Güle güle gidin, yaza görüşürüz, haftaya sizdeyiz, sonra ararım, siz gidin ben geliyorum" dediğimiz her dostla, akrabayla, yarenle aramızda bir acı telefon çalışı gibi; ÖLÜM VAR.
En güzel günün gecesinde, her dost meclisinde, en yakıştıramadığımız yerde bile ÖLÜM VAR.
Ayrılmayın.
Ölüm sizi ayırana kadar ayrılmayın.
Uzatın ellerinizi sevdiklerinize.
Tutun sıkıca şöyle.
Teriniz karışsın terine.
Son kez öpüyormuş gibi öpmekte marifet.
Son kez bakıyormuş gibi bakmakta gözlerine.
Hiç kimse bilmez ne zaman gelecek o davetsiz misafir.
Ve hiç kimse bilmez yanında kim olacak o dönüşsüz yola girerken.
Ölüm ayırdı derler ya, aslında yalan.
Ölüm ayırmaz.
Ölüm hepimizi birleştiren şeydir bu dünyada...
·
1 görüntüleme
İyi ki var. Ölümsüz bir dünyada yaşamak istemezdim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.