"Insanların adaleti ne kadar zayıf ne kadar güçsüzdü! Sadece aleni suçların intikamını alıyor. Sizi alicenap davranarak uykunuzda, tek bir darbede öldüren ve sonsuza dek uyumanızı sağlayan ya da sizi can çekişmekten kurtararak aniden öldüren katil neden ölümle ve utançla cezalandırılıyor? Ruha damla damla zehir akıtan ve bedeni yok etmek için kemiren katile neden mutlu yaşam ve saygı layık görülüyor? Ne çok katil cezalandırılmıyor! Zarifçe işlenen bir günaha nasıl da hoşgörüyle yaklaşılıyor! Manevi işkencelerin neden olduğu cinayeyler nasıl da aklanıyor!"
"Görünüşte kimse kederden, umutsuzluktan, aşktan, gizli yoksulluklardan, hiç durmadan yeniden ekilen ve kökünden sökülen, meyve vermeyen umutlardan ölmez; yeni tıp terminolojisinin her şeyi açıklamak için dahiyane sözcükleri vardır: Gastrit, perikardit, kulaklara fısıldanan isimleri noterin çok geçmeden sildiği ikiyüzlü gözyaşlarının eşlik ettiği tabutlara geçiş izni veren binlerce kadın hastalığı."
300 sayfalık çeviri eserin her cümlesi Tanrı'nin hiyeroglifi gibi ilahi bir gönülden sızan işaretlerdi. Çeviri eseri vurguladım çünkü ilk defa orijinalini okuma isteği bu kadar yoğun bir şekilde hücum etti zihnime. Dilini bilmediğim sevgilimin dilini öğrenme isteği gibi; sevmek de sorun yok seni anlamak istiyorum! Ruhuma ilmek ilmek dokurken gözlerimden ter attım her defasında. Böyle bir kitap geçti hayatımdan !
