Gönderi
Tarık Tufan sevgimi beni bir süredir takip eden arkadaşlarım bilir. Hakkında konuşurken, hiç tanışmamış olsak da abi diyerek bahsederim. İnsanın acılarını, eksiklerini, isteklerini en iyi şekilde anlattığını düşünüyorum. Yazdığı tüm kitapları okumuş olmanın verdiği buruk sevinçle geliyorum son kitabı Düşerken’e.
Düşerken bir yol hikâyesi. Çok ayrı dünyaların insanları olan Jülide ve İshak’ın düşerken birbirine tutunmasının hikâyesi. Kurgu çok çarpıcı başlıyor. Böyle kahramanları nasıl sevdirebilir ki okuyucuya diye düşündüm ilk başta. Çünkü ön yargılarım iş başındaydı. Ama bilmiyoruz ki biz, bize ‘tüü yazıklar olsun’ dedirten hayatların arka planında neler yaşanıyor? Ayıpladığımız, ilk tanıştığımız anda bize benzemediği için dışladığımız insanlar nasıl can kırıklıklarıyla yaşıyor?
Okurken İshak, Jülide ve üçüncü şahıstan okuyoruz olayları. Kurgusu çok iddialı başladı ama daha mütevazi bitti. Okurken durakladığım, kurgunun zayıfladığı düşündüğüm sadece iki yer oldu. Bir başka eksik yanı romanın, kimin hikayesini okursak okuyalım Tarık abi oradaydı.
Diğer birkaç kitabında belirttiğim bir kurgu eksikliği bu kitapta yoktu. Bu açıdan bakıldığında Tarık abi kurguyu yazarken kendini gittikçe güzelleştiriyor. Hatta kurgunun çok katmanlı, şaşırtan bağlantılarla pekiştirilmesi en tatmin edici kurgusu olduğu fikrini oluşturdu bende.
Kitabı bitirince diğer kitaplarının bıraktığı o güzel hissi bıraktı bende. Bu dünyada beni anlayan biri var.
instagram.com/p/B2ruh5_pfCX/?...
·
11 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.