Gönderi
Ölüler evi
Dostoyevski gibi bir yazarın romanını incelemek ne haddime, diye düşünsem de birkaç konuda fikrimi belirtmeden edemeyeceğim.
Kitabın arka kapak bilgisinde bu kitaptaki hikayelerin yazarın gerçek hayatı olduğuna inanıldığı yazıyordu. Bu düşünceye okurken ben de kapıldım. Hapis gerçekleri ve mahkumların psikolojisi ile ilgili gözlemlerinde çok etkileyici noktalar vardı. Hapis hayatı gerçek hayata hiç benzememesiyle, çaresiz ve küçük düşürücü olmasıyla dönemin ve ülkenin özellikleri (dayak cezası vb) yansıtılıyor. Mahkumlara verilen kırbaç ve sopa cezasının mahkumlar tarafından nasıl kanıksandığını hayretler içinde okudum. İnsanın acı eşiği ne kadar yüksek olursa olsun kişi fiziksel olarak dayanıklı bile olsa dayak yemenin ruhunu çok derinden yaraladığı bir gerçektir. Özel hayatımda şiddetin tam karşısında duran bir insan olarak okuduklarımdan oldukça etkilendiğimi söyleyebilirim.
Kitapta mahkumların sevdikleri cezaevi hayvanlarını bile kolaylıkla vahşice öldürebildiklerine hayret ederken aynı zamanda onların birçoğunun azılı katil olduklarını unutmuş gibiydim. Hümanistliğim gerçekçiliğimi gölgelemiş olsa gerek...
...son olarak...
Okurken bir roman okur gibi sürükleyiciliğinden zevk almasam da bu kitabın şahsıma çok şey kattığını düşünüyorum. Okunması tavsiye edilir.
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.