“terk edilmiş bir planet kadar çorak ve sessiz içim. ufacık bir ses bile yok. kıpırtısız ve bomboş. yalnızca, en altlarda bir yerlerde, her yalnız kaldığımda ortaya çıkan, o bildik, o eski, o nedensiz ağlama isteği.
bir de, tek sözcüklük bir soru dolaşıyor beynimde: niye? neyi sorduğumu bile bilmiyorum. neyi merak ediyorum, hangi olayın nedenini bulmak istiyorum, bilmiyorum. ama hep aynı sözcük iğneliyor içimi: niye?”
·
1 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.