Furuğ Ferruhzad, ne güzel söylemiş.
Yalnızlık boyutlarındaki bir odada
Aşk boyutlarındaki yüreğim
Kendi mutluluğunun sade bahanelerini seyreder
Benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir
ve ulaşmaktır bir şeylere çürüyüşte ve gurbette
Benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü bir gezintidir
ve “ellerini seviyorum” diyen sesin hüznünde ölmektir
Ve tüm yaralarım benim aşktandır
Aşktan, aşktan, aşktan.”
